પહેલી વાત તો એ કે, અત્રે હાજર રહેલા સર્વે મિત્રોની તેમણે બૂક કરેલ પુસ્તકો પર શ્રી અમુલખભાઇ હસ્તાક્ષર કરશે.બીજી વાત એ કે આ કવિનો આ પહેલો ગદ્ય પ્રયોગ છે અને તે સર્જન પ્રક્રિયાનો હું ભાગીદાર અને સાક્ષી છું તેથી કેટલિક અમુલખ વિષેની વાતો હું અહીં આપની સાથે વહેંચવા માંગુ છું.
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
આમંત્રણ પત્રિકા છપાઇ ગઇ અને જેમણે જીવન સાથીની અગાઉથી કોપી બુકિન્ગ કરાવેલ તેમને તેમના સરનામે કુરિયર કરવામાં આવી.એક આમંત્રણ પત્રિકા ઘનશ્યામ શ્રી મનોજ કોઠારીને જાતે આપી આવ્યો.
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
આ વાત ચાલતી હતી ત્યાં યદુરામ ચ્હા લઇ આવ્યો તો કપ લેતા કહ્યું
‘વાહ…વાહ આ સારૂં કર્યું..’
ચ્હા પીને સિગારેટ સળગાવી લાઇટર અને પાકિટ અમુલખને આપતા કહ્યું
‘તો હવે તું આગળ લખીશ ને…?’
‘હા મારા ભાઇ હા લખીશ બસ…’સિગારેટ સળગાવી લાઇટરને પાકિટ ઘનશ્યામને આપતા ઉમેર્યું
‘પણ પ્રોમિસ કર કે, તું આમ ઘોડે ચઢી તકાજા કરવા નહીં આવે..’
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
(ગતાંકથી આગળ)
જરા વાર રહી બંને મિત્રો પાન ખાવા બહાર આવ્યા અને વાતો કરતા એક ઓળખીતા પાનવાળાના ગલ્લે આવ્યા.પનવાડીએ તેમના પાન બનાવીને આપ્યા.ઘનશ્યામે એક સિગારેટ સળગાવી સિગારેટનું પાકિટ અને લાઇટર અમુલખ સામે લંબાવ્યું.અમુલખ ક્યારેક સિગારેટ પીતો હતો પણ ઘનશ્યામે કરેલી ઓફરથી તેણે પણ એક સળગાવી પછી અમુલખે નક્કી કરેલી જગા સુધી બંને ચાલતા રહ્યા અને મુકરર સ્થળ આવી જતા પાછા વળ્યા.
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
એક દિવસ બજારમાં લટાર મારવા નિકળેલા ઘનશ્યામ પરમારે અમુલખના ઘેર તરફ ગાડી વાળી અને ઘરમાં દાખલ થતા રસોઇમાં વ્યસ્ત યદુરામને પુછ્યું
‘મણિયાર ઘરમાં છે કે…?’
‘હા પોતાના રૂમમાં છે… ’શો-કેશની સાફ સુફીમાં વ્યસ્ત સાકરે કહ્યું
‘સારૂ ભાઇ યદુરામ સરસ ચ્હા પિવડાવ..’ કહી એ અમુલખ મણિયારના રૂમમાં દાખલ થયો.બે હાથના આંગળા ભીડીને તે પર માથું ટેકવી પગ લંબાવીને અમુલખ આંખો મીંચી ધ્યાન સમાધીમાં કશું વિચારતો હતો.એકાએક ધનશ્યામે પેપર વેઇટ નીચે મુકેલ કાગળ ઉપાડયું અને એ ગોળ પેપર વેઇટે એક ચક્કર મારી ટેબલની નીચે પડયું તેના અવાઝથી અમુલખે શું થયું એ જોવા આંખ ખોલી અને ત્યાં અમુલખના પગ પાસે પડેલું પેપર વેઇટ લેવા વાંકા વળેલા ઘનશ્યામના માથા પર હાથ રાખી કહ્યું
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
(ગતાંકથી આગળ)
ઘણા સમય સુધી બંને આમ જ એક પણ શબ્દ બોલ્યા સિવાય શુન્યમનસ્ક એકબીજાની આંખોમાં તાકી રહ્યા…એક બીજાનો હાથ પકડી રહ્યા પછી મહેશ ની આંખો ફરીથી ઉભરાઇ પડી કારણ કે, માલતી પણ દુ:ખી હતી અને એની ઉદાસી દુર કરવા મહેશ અસમર્થ હતો….એને પણ એ જ વાત વેદના આપતી હતી જે માલતીને ઉદાસી આપતી હતી….મુશ્કેલીથી બંનેએ વાત કરવાનું શરૂ કર્યું.
અમુલખ ખુબ જ લાગણીથી આ યુગલ તરફ જોઇ રહ્યો…પહેલા તો અમુલખને લાગ્યુ હતું કે, આજની પેઢીનું કપલ માત્ર પ્રેમલા પ્રેમલીવાળી જ વાતો કરી શકે…એ લોકો ને એકબીજા સિવાય બીજુ કોઇ પણ ક્યાં કશું દેખાતું હોય છે એક બીજાના પ્રેમમાં પડ્યા અને લગ્ન થયા…પછી બાકીની દુનિયા જખ મારે છે..! ને કોણ પુછે છે મા બાપ ને ? સ્વચ્છંદતા ને જનરેશન ગેપનું નામ આપી ને યુવાનો પોતાનુ મન ધાર્યુ જ કરે છે.
આજ ની પેઢી બદનામ હતી પોતાના સ્વાર્થીપણા માટે આવા જ વિચારો અમુલખના પણ હતા પણ માણસ પોતાના અનુભવ દ્વારા જ નિર્ણય પર આવતો હોય છે. અમુલખ પોતાના વિચારો પડતા મુકી ને આ લોકો ની વાતો સાંભળવા લાગ્યો,
‘મહેશ…કંઇક તો બોલ…આમ જ ક્યાં સુધી ચુપ રહીશ…? તું બોલીશ નહીં તો તારા મનનો બોજ હળવો કંઇ રીતે થશે..?’માલતીએ વાતની શરૂઆત કરી
‘માલતી આજે મધર્સ-ડે છે.એ લોકો કેટલા નશીબદાર છે જેની પાસે મા છે એ લોકો આજે પોતાની મમ્મી ને હેપ્પી મધર્સ-ડે વિશ કરી શકે છે અને એના આશિર્વાદ મેળવી શકે છે…ઇચ્છે ત્યારે એના ખોળામાં માથુ મુકી શકે છે,નાના બાળકની જેમ રડી શકે છે અને માતાનો વહાલભર્યો હાથ માથા પર ફરે ત્યારે દુનિયા ની ભલભલી સમસ્યા નાની લાગવા લાગે છે આપણે બંને કમનશીબ છીએ કે, આપણામાંથી કોઇના મા બાપ નથી…આપણા લગ્ન થયા પણ મા-બાપ ના આશિર્વાદ વગર…’આમ કહી ને મહેશની આંખો ફરી વહેવા લાગી….
માલતી એ મહેશ ખભા પર પોતાનો પ્રેમાળ હાથ મુક્યો અને મહેશની ઉભારાયેલી આંખો લુછતા બોલી
‘મહેશ…જો આપણે આપણા માટે મા બાપ નથી લાવી શકતા પણ બાળક તો લાવી શકીયે છે ને..?’
મહેશે આશ્ચર્ય અને પ્રશ્નાર્થ નજરે માલતી સામે જોયુ…
‘હા…જેમ આપણે મા-બાપના પ્રેમ વગર આખી જિન્દગી કાઢવાની છે એમ આપણે એક બાળકને અનાથાશ્રમમાંથી દત્તક લઇ ને એની જિન્દગી ખુશીઓથી ભરી દેશુ.. આપણા દેશમાં હજી અનાથ બાળકો ને દત્તક લેવા માટે એટલી જાગૃકતા નથી આવી…હજી પણ કુટુંબનું બાળક જ વંશ વેલો આગળ વધારશે એવી જડ માન્યતાઓ જ યથાવત છે….આપણે આ માન્યતા ને તોડી નાખીશુ…!પછી આપણા એ બાળકને આ રીતે કોઇ પાર્કમાં બેસી ને માતા-પિતા માટે આંસુ નહીં સારવા પડે…! અને ચાલ ઘણું મોડું થયું છે હવે ઘરે જઇયે….’કહી માલતી ઊભી થઇ
મહેશ માલતીની વાત સાંભળીને અમુલખ ઘણો જ ખુશ થયો…તેનું દુ:ખ થોડું હળવુ થયું…થોડી વાર પછી બંને ઘરે જવા નીકળી ગયા…પણ આ લોકોની વાતો સાંભળીને અમુલખ ને આશ્ચર્ય થયું અને થોડી ખુશી પણ થઇ કે, નવી પેઢીના યુવાનો બધા જ એવા નથી હોતા…!અમુલખ આ વિચાર સાથે જ ઉભો થયો અને યુગલની બાઇક પાછળ પોતાની કાર લઇને રવાના થયો….એ લોકો જે બિલ્ડીંગમાં ગયા ત્યાંનુ સરનામું યાદ રાખી ને પાર્કમાં પાછો આવી ગયો.અમુલખને એ વાતની ધરપત થઇ કે, હજી તેનો મિત્ર ઘનશ્યામ આવ્યો નહતો…તેણે મનમાં વિચાર્યુ સારુ છે હજી ઘનશ્યામ નથી આવ્યો નહીંતર સતર સવાલો કરી ને માથું પકવી નાખત તો હું તેને હમણાં શું જવાબ આપત..? અને અમુલખ ફરી પેલા યુગલના વિચારોમાં ખોવાઇ ગયો…તેને હજી પણ માન્યામાં નહોતુ આવતું કે,આજની પેઢીના યુવાનોનું માનસ આટલું સંવેદનશીલ પણ હોઇ શકે….પણ આ તો આંખે દેખ્યો અને કાને સાંભળ્યો અહેવાલ હતો તો ના છુટકે માનવું જ રહ્યુ..!!
(ક્રમશ)
Filed under: Uncategorized | Leave a comment »
(ગતાંકથી આગળ)
માલતી મહેશ સાથે આવી વાતો કરી તેને દુ:ખી કરવા નહોતી માંગતી…આમ બંને જણ એકબીજાની લાગણી ભુલથી પણ ન ઘવાય તેની કાળજી રાખતા હતા પણ ઉદાસી છુપાવી નથી શકતા….બંને એકબીજાને મેળવીને ભગવાન નો ઉપકાર માનતા….અને આ જ સંજોગો સાથે જીવી લેવાનું મનોમન નક્કી કરી લેતા….
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
ઘણી વખત આપણા અંતરંગ મિત્રો કે સગાને મળવાની ઇચ્છા બળવતર બની જાય ત્યારે તેમના જ વિચાર આવતા હોય છે કેમ કશો સંપર્ક થયો નથી…? કેટલા દિવસ થયા…? એવું જ કંઇક અમુલખ વિચારી રહ્યો હતો આ ઘનશ્યામ ને મળ્યે ઘણા દિવસ થયા…અને ફોન પર પણ સરખી વાત નથી થઇ…આમ વિચારી અમુલખે ઘનશ્યામ ને ફોન લગાવ્યો.
Continue readingFiled under: નવલકથા | Leave a comment »
Filed under: નવલકથા | Leave a comment »
(ગતાંકથી આગળ)
Filed under: નવલકથા | Leave a comment »
