ધુફારી

 (ગતાંક્થી આગળ)

‘હા ધનંજય બ્રહ્મભટ્ટનું નામ ઓછું સાંભળેલું પણનું DB નામ ઘણું સાંભળવા મળ્યું છે પણ આજે એ બંને વ્યક્તિ એક જ છે એ અમુલખ મણિયારના લીધે જાણી આનંદ થયો…’એમ લગભગ બધા ત્યાં બેઠેલાઓ પોતાની રીતે મંતવ્ય દરશાવ્યો.

‘બોલ કમલા આ સરપ્રાઇઝ કેવી લાગી..?તને તો સ્વપ્ને પણ ખ્યાલ નહીં હોય કે હું અચાનક આમ ટપકી પડીશ…હું અમેરિકામાં રહીને પણ ઇન્ટરનેટ પર ગુજરાતી સમાચાર પત્રો વાંચુ છું તેમાં આ ઘનશ્યામે આપેલ તારી બુક જીવનસાથીની જાહેરાત જોઇ થયું કે ચાલ કમલાને આમે મળ્યાને ઘણા વર્ષો થયા એટલે આવા શુભ પ્રસંગે સરપ્રાઇઝ આપું અને બસ આવી ગયો…’

‘સાચી વાત તો એ છે કે,તને આજે કેટલા વર્ષો બાદ આમ અચાનક જોતા મનમાં એક ગજબનો રોમાંચ વ્યાપી ગયો છે..’અમુલખે ઉત્સાહિત થઇ કહેતા ઉમેર્યું  ‘તો જયલા શું ચાલે છે લાઇફમાં…?’

‘અરે અમારે ઓફ બીટ મુવી વાળાને તો ભારત હોય કે અમેરિકા બધુંજ સરખું.હું હમણાં હોલીવુડમાં ફિલ્મો જરૂર બનાવું છું પરંતુ જે તકલીફો અહીં હતી એ તો ત્યાં પણ છે હા એ ખરૂં કે, ત્યાંની આધુનિક ટેકનિક્સ અને કામ કરવાની પધ્ધતિઓથી જરૂર અંજાયો છું પણ સ્ટ્રગલ તો આજે પણ પહેલા જેટલી જ છે ભારત હોય કે અમેરિકા બધે સરખું’

‘જયલા પણ એક વાત હું ચોક્કસ ઉમેરીશ કે,તારી મુવીના સબજેક્ટસ બહુ ચોક્કસાઇથી વિણેલા હોય છે’ કહી અમુલખે હસતા ઉમેર્યું ‘તારી ફિલ્મ બનાવવાની સ્ટાઇલનો ફેન છું’

‘હા..હા…હા.. હજી તારી આ આદત ગઇ નહીં..’કહી ધનંજય હસ્યો

‘અરે હવે આ ઉમરે કોઇ બદલાવ શકય છે…? પાકા ઘડે કાંઠા ચઢ્યા હોય એવું કદી સાંભળ્યું છે…?’ 

‘હા ઇ વાત સાચી…’

‘તો ચાલ એજ વાત પર તારા અવાઝમાં એકાદ બે લાઇન સંભળાવ…તને ગાતા સાંભળીને સાયગલને યાદ આવે છે બાબુલ મોરા….કાંતો એસ.ડી.બર્મન અલ્લાહ મેઘ દે…કોણ જાણે કેટલા વર્ષો વિતી ગયા છે…હજી ગાવાનો શોખ

‘અરે સંગીત તો મારા જીવનનું એક અંગ છે એના વગર તો મને લકવો જ મારી જાય…હું ગાઇશ જરૂર પણ એક શરતે જો તું સાથે ગાય તો…’ ધનંજયે કહ્યું તો બંને હસ્યા    

‘ગાવાની શરૂઆત આપણા ફેવરીટ સોંગથી કરીશું..’

‘હા…એ તો પાકું જ…’

‘તો ચાલ 1…2…3…સ્ટાર્ટ અને બંને મિત્રોએ સાથે ગાવાનું શરૂ કર્યું

‘યે દોસ્તી હમ નહીં તોડેંગે

છોડેંગે દમ મગર

 તેરા સાથ ન છોડેંગે

            ગીત તો આખું મોઢે હતું પણ બંને મિત્રોએ આસપાસ બેઠેલાને પણ ગાવામાં સામેલ કર્યા.અંતાક્ષરી જેમ એક પછી એક હિન્દી ગીતો ગવાતા ગયા અચાનક હિન્દી પરથી ગુજરાતીમાં ઉતરી આવ્યા

પાન લીલુ જોયુંને તમે યાદ આવ્યા

જાણે મોસમનો પહેલો વરસાદ જીલ્યો રામ

થી લઇને

તમે કિયા તે ગામના ગોરી રાજ

અચકો મચકો કાં રે અલી….

   સુધીનું બધુ આવી ગયું

          મહેફિલની પૂર્ણાહુતિ પણ ધનંજયે પોતાના મનગમતા ગીતથી કરી

‘સાંવરિયો રે મારો સાંવરિયો

હું તો ખોબો માંગુને દઇ દે દરિયો’

         રાત જામી હતી વિદેશમાં રહેલી વ્યક્તિનું ગુજરાતી ભાષા પ્રત્યેનું વહાલ જોઇ સૌ આશ્ચર્ય ચકિત થઇ ગયા હતા. અમુલખે કાર્યક્રમની સમાપ્તી કરતા સૌનો એક વાર ફરી આભાર માન્યો,ધીરે ધીરે બધા એક બીજા સાથે વાતો કરતા વિદાય લેવા માંડી

‘કમલા તને મળીને દિલ ખુશ થઇ ગયું…તારા સાથે નિરાંતે બેસી ખુબ બધી વાતો કરવી છે’

‘મારે પણ વિદેશ વિશે પુછવું છે અને બીજું ઘણું જણાવવાનું પણ છે’

‘હું પણ ખાસ તને મળવા અને તારી સાથે સમય ગાળવા જ અહીં અમેરિકાથી ભારત આવ્યો છું જલ્દીથી પાછા મળીશું..

I am so happy that I I was able to make it on you book launch’  

ફરી મળવાના વાયદા સાથે સૌ છુટા પડયા(ક્રમશ)

Filed under: નવલકથા |