ધુફારી

વગર વાંકે જે રડાવે એ જ મારી બેનડી;

બાથમાં લઇને હસાવે એ જ મારી બેનડી

ભાગ ખુદનો ખાઇને એ ભાગ મારો જોયછે;

ભાગ માંથી પણ પડાવે એ જ મારી બેનડી

ખુદ રહે આગળ અને પાછળ મને સંતાડતી;

ઢાલ થઇને જે બચાવે એ જ મારી બેનડી

લાકડી લઇ હાથમાં બેસાડતી જે પાસમાં;

પાઠ જે પાકા કરાવે એ જ મારી બેનડી

બાગમાં ઝુલા પરે બેસાડવા જે માંગતી;

ખુચવે ઝુલો પડાવે એ જ મારી બેનડી

મા વઢે ક્યારે મને તો એ વઢે માને સદા;

ને પછી મોઢું ચડાવે એ જ મારી બેનડી

છે ‘ધુફારી’ની અનોખી એ અનેરી બેનડી;

રાખડી બાંધી પડાવે ભેટ મારી બેનડી

૨૧.૦૩.૨૦૧૮

Filed under: Poem |