વગર વાંકે જે રડાવે એ જ મારી બેનડી;
બાથમાં લઇને હસાવે એ જ મારી બેનડી
ભાગ ખુદનો ખાઇને એ ભાગ મારો જોયછે;
ભાગ માંથી પણ પડાવે એ જ મારી બેનડી
ખુદ રહે આગળ અને પાછળ મને સંતાડતી;
ઢાલ થઇને જે બચાવે એ જ મારી બેનડી
લાકડી લઇ હાથમાં બેસાડતી જે પાસમાં;
પાઠ જે પાકા કરાવે એ જ મારી બેનડી
બાગમાં ઝુલા પરે બેસાડવા જે માંગતી;
ખુચવે ઝુલો પડાવે એ જ મારી બેનડી
મા વઢે ક્યારે મને તો એ વઢે માને સદા;
ને પછી મોઢું ચડાવે એ જ મારી બેનડી
છે ‘ધુફારી’ની અનોખી એ અનેરી બેનડી;
રાખડી બાંધી પડાવે ભેટ મારી બેનડી
૨૧.૦૩.૨૦૧૮
Filed under: Poem |
Leave a Reply