ધુફારી

જરૂર ક્યાંક તો કંઈક ખૂંટે છે
આપણા જ આપણને લૂંટે છે

આનંદના અંકૂર ફુટયાતા જરા

ખિલે એ પહેલા લોક ચૂંટે છે

પાનખર બેઠી જે ડાળ પર

કેમ એના પર અંકૂર ફૂટે છે

હાથ માશૂકનો પકડવા ચહેલું

એ પકડાય પહેલા જ છૂટે છે

જીંદગીની શરૂઆત કરવાને

કિસ્મત હજી એકડો જ ઘૂંટે છે

જીંદગી છે પાણીનો પરપોટો

અડે એને રજકણ તોંય ફૂટે છે

‘ધુફારી’ કહે તો શું કહે એમાં

એની કલમમાં શાહી ખૂટે છે

૧૭–૦૧–૨૦૧૭

*મત્લા સૌજન્ય શ્રી નટવર મહેતા

Filed under: Poem |