ધુફારી

સાદ પાડું હું વસંતને દોડતી આવે ગમે

મન ભરી છલકાય મોસમ મહોરતી આવે ગમે

કોકિલા રિસાઇને સંતાઇને બેઠી હશે

એ મધુરા કંઠથી જો ગાય ગીતો તો ગમે

કુંપણો પણ આવરણ ઓઢી કરી સંતાઇ છે

એ હવે જો ખીલતી દેખાય મલકે તો ગમે

આ કલી શરમાય છે કુમારિકા સમ તો હજુ

ખીલતી એ ફૂલ સમ મહેંકાય હરખે તો ગમે

જો વસંત લીલું ગવન ઓઢે ‘ધુફારી’ને ગમે

મન પ્રફુલ્લિત થાય ને હરખાય ઝુમે તો ગમે

૦૧-૦૨-૨૦૧૩

 

 

 

 

Filed under: Poem |