ધુફારી

વૃક્ષને આવેલ ઘડપણ પાંદડા છુટી ગયા,

કેમ જાણે પ્રેમના ભંડાર સૌ ખુટી ગયા;

આયનો જોતા ‘ધુફારી’ને વિમાસણ થાય છે,

કેશ ક્યારે આયખાના ચોર સૌ લૂટી ગયા?

૧૭-૧૦-૨૦૧૬

મિત્રો કદી પણ શોધતા જડતા નથી,

એવા મળે મારા મતે ભળતા નથી;

કેવી ‘ધુફારી’ને વિમાસણ ઘેરી રહી,

પગલા કદી માશુકના પડતા નથી

૦૪–૦૫–૨૦૧૬

મારી નનામી પ્રેમથી હળવે ઉપાડજો,

સ્મશાનમાં લઇ જવાની ઉતાવળ ટાળજો;

મોડેથી આવવાની આદત છે મારા મિત્રો તણી,

કવિની લાશને અમથી પણ મોડેથી બાળજો

૧૭–૦૭–૨૦૧૬

Filed under: Poem |