ચઢી સોપાન તું દેવળ મહીં જાતી હતી;
મદદમાં હાથ ત્યાં ધરવા અમે દોડી ગયા
નયન કેરી અટારી તેં જરા ખોલી હતી;
હ્રદય સિંહાસને સરવા અમે દોડી ગયા
ધરાની ચોતરફ ફરતા શશીને જોઇને;
શશી માની તને ફરવા અમે દોડી ગયા
ભલે લોકો કહે મુજને દિવાનો શું થયું?
હ્રદય કુરબાન કરવા અમે દોડી ગયા
‘ધુફારી’ના હ્રદયમાં તું હતી બેઠી સદા;
કરીને પ્રેમની પરવા અમે દોડી ગયા
૦૫-૦૯-૨૦૧૫
Filed under: Poem |
Leave a Reply