Posted on August 31, 2015 by dhufari

મહેફિલ રચાવે છે
કામના કેવી કલા મહેફિલ રચાવે છે;
કામના નાચી તમોને પણ નચાવે છે
ડુગડુગી છે હાથમાં એના વગાડે છે;
મન બનાવી માંકડુ પ્રેમે નચાવે છે
Continue reading →
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on August 29, 2015 by dhufari

‘યશોદા મૈયા (૨)’
(ગતાંકથી આગળ)
‘મા…મારી છાતી સુકાઇ ગઇ છે અને મારૂં બાળક ભુખ્યું છે…’કહેતા લાખી રડી પડી.
માલામા એક વાટકો લઇ વાડામાં જઇ બકરીનું દૂધ લઇ આવી.લાખીએ પોતાની કેડે ખોડેલો રૂમાલનો છેડો જબોળી બાળકને દૂધ પિવડાવ્યું પેટ ભરાઇ જતા બાળક ઊંઘી ગયું.
એટલામાં માલામાએ લાખી માટે ચ્હા બનાવી ચ્હા અને રોટલો લાખીને આપ્યો તે ખાઇને બાળકને સોડમાં લઇ લાખી પાથરેલ સેતરંજી પર શાંતિથી ઊંઘી ગઇ.
ભળભાંખણું થતા બકરીઓનો બેં…બેં અવાઝ સાંભળી લાખીની આંખ ઉઘડી ગઇ.માલામા બાળક માટે દૂધ લઇ આવ્યા તે આપતા કહ્યું ‘લે…બિચારૂં ભુખ્યું હશે…’લાખીએ બાળકની ગંદકી સાફ કરી તેને દૂધ પિવડાવી થાબડતા બાળક ઊંઘી ગયું.માલામાએ એને દાતણ આપ્યું તે થઇ જતા બંને સામ સામે બેસી ચ્હા પીધી પછી તળાવ તરફ ગયા.એક લીમડાના ઝાડમાં ઝોલી બાંધી તેમાં બાળકને સુવડાવી હિંચોળ્યો અને પોતે નિત્યક્રમ અને સ્નાનથી પરવારી ઘેર આવી.માલામાએ ગરમ રોટલા ટીપ્યા અને શાક રોટલા ખવાણા.બાળકને દૂધ પિવડાવ્યું એટલામાં રાત રખોપામાં ગયેલ માલામાનો ધણી નરપત આવ્યો.માલામાએ તેને લાખી બાબત બધી વાત કરી તો નરપતે લાખીના માથા પર હાથ રાખી કહ્યું
Continue reading →
Filed under: Stories | Leave a comment »
Posted on August 26, 2015 by dhufari

‘યશોદા મૈયા’
‘જીવણ’ કમાલપરના શેઠ ટોપણદાસનો એકનો એક દીકરો હતો.માતા પિતાનો પ્રેમ એ પાંચ વરસનો થયો ત્યાં સુધી જ પામ્યો.પહેલા જીવણશેઠને હાર્ટઅટેક આવ્યો અને પછી માંદી સાજી રહેતી તેમની પત્ની જમનાને એ જમાનામાં ગણતો રાજરોગ ક્ષય લાગુ પડી ગયો જે જીવલેણ સાબિત થયો.
બેનની સારવાર માટે અવાર નવાર આવતી માસી ચાગબાઇએ અનાથ જીવણને પોતાને ઘેર લઇ ગઇ,પણ જીવણના કરમ કાંણી કાચલી જેવા હતા એટલે ત્રણ વરસ પછી એક દિવસ રિક્ષામાં ચાગબાઇ અને જીવણ જતા હતા એ રિક્ષાને અકસ્માત થયો તેમાં રિક્ષા ચાલક અને ચાગબાઇ ત્યાં અકસ્માત સ્થળ પર જ મૃત્યુ પામ્યા પણ નશીબનો બળિયો જીવણ બચી ગયો.આ ગમખ્વાર બનાવના સમાચાર મળતા જીવણને તેની કાકી કાન્તા (જે જીવણ ૨૧ વરસનો થાય ત્યાં સુધી બધી મિલ્કતની ટ્રષ્ટી હતી) પોતાના સાથે લઇ ગઇ.કાકી તો ક્લબમાં,બ્યુટી પાર્લર અને શોપિન્ગ મોલમાં અને હોટલમાં ભાટકવામાંથી ઊંચી ન આવે, તેથી જીવણ પાસે બે ઘડી બેસવાની ફુરસદ એને ન હતી.એ તો જીવણને મોં માગ્યા પૈસા આપી પોતાનો કેડો મુકાવતી હતી.ધુમ મળતા પૈસાના લીધે જીવણ લક્ષણે લાડકો થઇ ગયો. જગત આખાના કુલક્ષણ એમાં ભરાઇ ગયા.વધુ પડતા મોજ શોખના કારણે કાકીને કેન્સરનો જીવલેણ દર્દ લાગુ પડી ગયો.કાન્તાને જ્યારે પોતાની આ બિમારીની જાણ થઇ ત્યાં સુધીમાં વંઠી ગયેલ જીવણને જોતા એને સમજાઇ ગયું કે,જો વસિયતનામાની શરત મુજબ જીવણ ૨૧ વરસનો થાય અને તેને સોંપાસે તો એનું તળિયું દેખાતા વાર નહીં લાગે એટલે કાંતાએ મરતા પહેલા જીવણના લગ્ન લાખી સાથે કરાવી આપ્યા અને બધી મિલ્કત લાખીના નામે કરીને મોટું ગામતરૂં કર્યું.
લાખીને અન્ય મિલ્કત સાથે બે માળનું વિશાળ મકાન મળેલું, જેનો એક દરવાજો એક શેરીમાં અને બીજો દરવાજો બીજી શેરીમાં પડતો હતો અને આ બે દરવાજાના ઓરડાની વચ્ચે એક વિશાળ ઓરડો હતો એમ સળંગ ત્રણ રૂમ હતા.
એક દિવસ કમાલપરમાં ઓચિંતા તોફાન અને રમખાણ ફાટી નિકળ્યા.દારૂના નશામાં ધૂત જીવણે ઘરમાં આવી રાડ પાડી
Continue reading →
Filed under: Stories | Leave a comment »
Posted on August 11, 2015 by dhufari

‘શ્યામસુંદર ક્યાં છે’
(રાગઃજબ દીપ જલે આના જબ શામ ઢલે આના….)
સખી શ્યામસુંદર ક્યાં છે,સખી બંસીધર ક્યાં છે;
નંદરાજા કેરો નટખટ છૈયો,નંદ કુંવર ક્યાં છે………સખી શ્યામસુંદર
મને શાન કરીને બોલાવી,ઘર રેઢા મુંકીને આવી;(૨)
હું મુરલી સુરમાં ખેચાણી,એ કાન કુંવર ક્યાં છે…….સખી શ્યામસુંદર
Continue reading →
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on August 3, 2015 by dhufari

નિષ્ણાત છે
તમારા દિલ મહીં ચાલી રહ્યો ઉત્પાત છે
તમારા સમ દઇ ને પુછવી એ વાત છે
તમારી આંખ પણ શા કારણે ભયભીત છે;
Continue reading →
Filed under: Poem | Leave a comment »