‘અમે ચાલ્યા હતા’
હવાના બાચકા ભરવા અમે ચાલ્યા હતા;
કદમ આકાશમાં ધરવા અમે ચાલ્યા હતા.
લખેલા લેખ પર ના મેખ કો’ મારી શકે;
છતાં પણ મોત આંતરવા અમે ચાલ્યા હતા.
મલે છે ચોરને પણ મોર લોકો જાણતા;
હરખથી કાન કાતરવા અમે ચાલ્યા હતા.
સદા ખુશ્બુ મહેકતી હોય છે ફૂલો તણી;
બની ખુશ્બુ પસરવાને અમે ચાલ્યા હતા
શિલાજીત તો સદા પાષાણ ચીરીને ઝરે;
જીવન પાષાણથી ઝરવા અમે ચાલ્યા હતા.
ખરે છે પાંદડાઓ પાનખર બેસે બધાઃ
વગર કો પાનખર ખરવા અમે ચાલ્યા હતા.
ચમનમાં ફૂલ પર ઝાકળ તણી બુંદો હતી;
ઘડા ઝાકળ તણાં ભરવા અમે ચાલ્યા હતા.
પરિતાપો દઝાડે દેહને કારણ વગર;
હિમાલય કો મળે ઠરવા અમે ચાલ્યા હતા.
‘ધુફારી’એ લખી આપી ગઝલ કાગળ પરે;
પઠન એ મંચ પર કરવા અમે ચાલ્યા હતા.
૨૪-૦૪-૨૦૧૪
Filed under: Poem |
Leave a Reply