Posted on September 25, 2014 by dhufari

‘સા’થી મળી’
જે જગાએ તું હતી મુજને મળી;
એ જગાએ આંખથી આંખો લડી
પ્રેમ કેરી કો લત્તા પલ્વિત થઇ;
ઉગતા અંકુરની ખીલી કળી
એ કળીની ફોરતી ફોરમ તણી;
એ ખબર ફેલાઇ ભમરાને મળી
નર ભમરની આંખમાં ઉત્સુકતા;
જોઇ તારા નેણની પાંપણ ઢળી
કેટલા ઘાયલ થયા નિરાશ પણ;
કેટલા હૈયા મહીં ખાલી ચડી
એક બીજાને મળી પુછી રહ્યા;
કેમ ના એ કોઇના હાથે ચડી
એજ સમજાતું નથી સૌ લોકને;
તું ‘ધુફારી’ને ભલા સા’થી મળી
૨૫-૦૯-૨૦૧૪
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on September 21, 2014 by dhufari

મુક્તક (૯)
કોકિલા ગીતો મધુરા ગાય છે,
જો મધુકર સાંભળી હરખાય છે;
આ ‘ધુફારી’ રાત દી’ જોતો રહે,
ફૂલ ઊગડે મઘમઘે કરમાય છે.
-0-
શિલ્પ જુનામાં નવું કૈં કોતરી શકતા નથી,
રથ મહીં વૈશાખનંદન જોતરી શકતા નથી;
જાણતો એવું ‘ધુફારી’ ઇશને આધીન છે,
હસ્તરેખાને નવી કૈ ચીતરી શકતા નથી.
-0-
ભલે વેરાન વગાડો હોય પણ એમાં ચમન લાગે,
ધરા પર ફૂલની ચાદર કસુંબલ કો’ ગવન લાગે;
‘ધુફારી’ મગ્ન હો પોતા મહીં એવો સમય આવે,
અચાનક દ્વાર ખખડે ને કોઇનું આગમન લાગે.
૩૧-૧૨-૨૦૧૩
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on September 12, 2014 by dhufari

એ વલખતી’તી
એ હતી ગમગીન બેચેની છલકતી’તી
એ હતી નિરાશ નિરાશા ટપકતી’તી
ગરમ ભરતી’તી નિસાસા એ થયા ભેગા;
આગ જાણે ઉદ્ભવી એથી સળગતી’તી
જેટલા અરમાન જોયા તે થયા પથ્થર;
મીણ સમ ચોપાસથી જાણે પિગળતી’તી
પીગળી જાતા બધે પથરાઇ ગઇ એવી;
કાંચની તૂટી કરચ લોહી નિગળતી’તી
આંખ ભીની થઇ ગઇ જોયું ‘ધુફારી’એ;
પામવાને પ્રેમ કોનો એ વલખતી’તી
૦૬-૦૯-૨૦૧૪
Filed under: Poem | Leave a comment »