ધુફારી

‘સિનિયર સિટીજન’

થોડું ઘણું પણ ચાલતા થાકી જવાય છે;

જો ઓટલો દેખાય તો બેસી જવાય છે

આંખો તણાં આ પોપચાનો વાંક પણ નથી;

માંજર#તણા પગરવ થકી જાગે જવાય છે

લોકો કહે કો વાત તો કંઇ કાન ના સુણે;

બહેરાસની માઠી દસા બેઠી જણાય છે

હો દૂરનું કે પાસનું ચોખ્ખુ ભળાય ના;

ચશ્મા સદા રાખ્યા પછી ભૂલી જવાય છે

જમવું પડે છે જીવવાને જિંદગાનીમાં;

આખા ભરેલા ભાણનું થોડું ખવાય છે

શિતળ પવન હો યા ગરમ સહેવાય ના કશું;

વરસાદની બે બુંદથી થથરી જવાય છે

આ ઘર તણી લિસી ફરસ જેવી હતી તે જ છે;

પણ ચાલતા ગફલત થકી લપસી જવાય છે

ચાલ્યા ‘ધુફારી’ સંગમાં  બે ગઝલ સંભળાવવા;

પણ મંચ પર આવ્યા પછી ભૂલી જવાય છે

#બિલાડી  

Filed under: Poem |