ધુફારી

‘વાત ધીમે કરોજી’

(રાગઃ ઊંચી નીચી હૈ ડગરિયા… … …)

પાછલા પાડોસી પણ જાગતા,વાતો સાંભળવા માંગતા;

વાત ધીમે કરોજી,સજણ ધીમે કરોજી

ફળિયામાં સસરાજી જાગતા,પીઠ પછવાળે તાકતા;

વાત ધીમે કરોજી,સજણ ધીમે કરોજી

દોડતા જો આવ્યા તો લોકો વહેમાય છે;કાચા કુંવારાના હૈયા શરમાય છે

ભુખી નજર આજુબાજુ ફરે છે કોણ જાણે કોને એ શોધ્યા કરે છે

ઠંડા નિસાસા નાખતા,ચહેરાઓ હસ્તા એ દાખતા

વાત ધીમે કરોજી,સજણ ધીમે કરોજી

ખુણામાં દિવડો ઝાંખો બળે છે,અંધારૂં લાગેકે હળવે રડે છે;

બારીએથી વાયુ એવો સરે છે,લાગે કે જાણે એ પહેરો ભરે છે

વનમાં શિયાળવા રાગતા.ભુત કેરા ભણકારા વાગતા

વાત ધીમે કરોજી,સજણ ધીમે કરોજી

આંખોની વાતોને હોઠે ન લાવો,હૈયામાં પ્રીત કેરો વાગે છે પાવો

મણિધર સમાણું મનડું ડોલે છે,મીઠા બે શબ્દો તું જ્યારે બોલે છે

‘ધુફારેી’પણ કહેવા એ માગતા,આવો નહીં એમ કદી ભાગતા \

વાત ધીમે કરોજી,સજણ ધીમે કરોજી

૨૭.૦૭.૨૦૧૨

Filed under: Poem |