ધુફારી

“એકાંતમાં“

 

જાતને મળવું પડે છે,હરઘડી એકાંતમાં;

સામના કરવો પડે,એનો લડી એકાંતમાં.

 

ધાક ધમકી ખૂન યા તો,અપહરણ થાતાં બધા;

માનવી અટવાય જ્યારે,એકલો એકાંતમાં.

 

યાદ કેરી જાળમાંથી,છુટવું મુશ્કેલ છે;

ઘેરસે તમને બધી,ભેગી મળી એકાંતમાં.

 

છે અજબ કાનુન એવો,વણલખેલો જગ મહીં;

ઇશ હો કે પ્રેમદા સૌ,કો‘મળે એકાંતમાં.

 

કલ્પનાના વ્યોમમાં,વિહારના આનંદમાં;

કો ગઝલ સર્જે “ધુફારી“,વિહરતા એકાંતમાં.

 

૩૦/૦૩/૨૦૦૭

Filed under: Poem |