“સ્વપ્ન સુંદરી“
સ્વપ્ન સુંદરી જાગતા ક્યાંથી મળે;
તો તો બધા ઇચ્છા કરે લાગે ગળે.
પર્વત શિખર કુદતી નીચે જતી;
કો સરિતા નગ ઉપર પાછી વળે.
અંગાર જો કદી શશી અંગે ઝરે;
યા તો રવિ જઇ ઉગતો અસ્તાચળે.
જ્વાળા અગન શીતળ બને સુખદાયની;
ઝાકળ તણાં કણ કણ મહીં અગ્નિ બળે.
જો વિષ હળાહળ જિંદગી આપી જશે;
તો પય તણાં સેવનથી માનવ ઢળે.
ના આંખ આડા કાન કેદી થઇ શકે;
ચાહે “ધુફારી” સુંદરી ક્યાંથી મળે.
૨૩/૧૧/૨૦૦૫
Filed under: Poem |
Leave a Reply