ધુફારી

“ચમનમાં“

 

લીંબડાની ડાળ હાલે ફૂલ ચંપાના ખરે;

રેતનો ઢગલો ચડીને કાબરો એમાં તરે.

 

વાયરાની ફૂંક લાગે ને પવન હેલે ચડે;

ધુળની ડમરી મહીંના કાંકરાઓ ખડખડે.

 

ભાણને ગુસ્સો ચડે ને આભથી લાલી ખરે;

બીક્માં બીધેલ ચાંદો ઉગતા પીળો પડે.

 

રાતથી લડવા ભલેને દીવડા નાના બળે;

તે છતાં તિમીર એનાથી ડરીને થરથરે.

 

ચીબરી જો ક્યાંય બોલે કાગડા યુધ્ધે ચડે;

માંડ જંપેલું કબુતર ને જરકલી તરફડે.

 

ગીત કોકીલા કરેને ભ્રમર પણ નાદે ચડે;

રાસ રમવા કાજ આવી આગિયા ટોળે વળે.

 

જો “ધુફારી“ને ચમનમાં આ બધું દેખાય છે;

હાથમાં દેખી કલમ આ કાગળો કાં ફડફડે?

 

૦૮/૧૨/૨૦૦૫

Filed under: Poem |