ધુફારી

“બકવાસમાં“

 

પ્રેમ કરનારી મળે કો‘ આશમાં ને આશમાં;

આ જવાની જઇ રહી છે મોહ કેરા પાસમાં.

 

કોણ જાણે ક્યાં હશે ને ક્યાં મળે કોને ખબર?

શોધવાની સોય જાણે પાથરેલા ઘાસમાં.

 

છે તરંગોના વલયમાં આ હ્રદય અટવાયેલું;

ડૂબતું તરતું રહે છે મૃગજળે આભાસમાં.

 

ઝાંઝવાના જળ થકી ના તરસ છીપાય છે;

તે છતાં પીવા મથે મજબુર થઇને પ્યાસમાં.

 

શોધતો ફરતો હશે તું આ ખલક ખૂંદી વળે;

ને મળે તેણી કદાચિત પાછલા આવાસમાં.

 

આભથી ના અવતરે કો‘ના કદી અવકાશમાં;

આ “ધુફારી” માનશે ના ચાલતી બકવાસમાં.

 

૦૭/૦૨/૨૦૦૫

Filed under: Poem |