ધુફારી

“અચાનક“

 

ન ધાર્યા ભાગ્યના પાસા અચાનકથી પડી જાય;

કદી રાખી ન હો આશા અચાનકથી ફળી જાય.

 

કહે છે હાથ અવડેથી રખાતી ચીજ કે વસ્તુ;

જરૂરત હોય ના જ્યારે અચાનકથી મળી જાય.

 

ધધકતા રક્ત ભીંજેલું કલેવર જિંદગી માણે;

ચમનમાં મોજથી ફરતા અચાનકથી ઢળી જાય.

 

ઊભી છે ભાગ્યભામા હાથમાં કંકાવટી સાથે;

અડે ના આંગળી ભાલે અચાનકથી વળી જાય.

 

ઉમર છે ચાલતી ગાડી “ધુફારી” તો મુસાફર છે;

ખુદા મંઝીલથી પહેલાં અચાનકથી મળી જાય.

 

૨૯/૦૧/૨૦૦૧

Filed under: Poem |