ધુફારી

“વાર લાગે છે“

 

જગતના રૂપરંગોને સમજતા વાર લાગે છે;

કદી ઉભરાય નફરત તો કદી તો પ્યાર જાગે છે.

 

ભલે હો રાત અંધારી મહીં દેખાય છે જેને;

રવિના તાપની વચ્ચે બધે અંધાર લાગે છે.

 

હશે સૌ સાજ સાજા પણ છતાં બેસુર વાગે છે;

તૂટેલાં તારમાંથી પણ કદી ઝંકાર જાગે છે.

 

ફસી તોફાનની વચ્ચે તરી જાતા નરો જ્યારે;

ડૂબી જાતા કિનારા પર સદા મજધાર લાગે છે.

 

ન બનવાનું બને જ્યારે પડે કો ઘાત કુદરતનો;

“ધુફારી” ના કશું બોલ છતાં ચકચાર જાગે છે.

 

૦૯/૦૯/૧૯૯૯

Filed under: Poem |