ધુફારી

“લાલ રાખું છું“

 

તમાચો ગાલ પર મારી વદનને લાલ રાખું છું;

મદીરા કંઠમાં ધારી અડગ મુજ ચાલ રાખું છું.

 

ગમો ઊંડાણમાં ધરબી સમાધી મેં ચણી લીધી;

બનાવી બાગ ચોપાસે હરખનો ફાલ રાખું છું.

 

ગયેલી હાથથી બાજી કદી તાજી નથી કરતો;

નથી કહેતો નથી ફરતો અજાણી કાલ રાખું છું.

 

નથી પરવાનગી કો‘ને મળું છું હું જ જ્યાં મુજને;

અનામત એ જગા કેરી સલામત ચાલ રાખું છું.

 

નથી લોકો કદી કો‘ને અમનથી જીવવા દેતાં;

સમયની ચાલની સામે “ધુફારી” ઢાલ રાખું છું.

 

૧૪/૧૨/૧૯૯૯

Filed under: Poem |