ધુફારી

“કરે લોકો“

 

ચમનમાં ફૂલ બદલે કંટ્કો વાવ્યા કરે લોકો;

તમોને ભેટ ધરવા કાજ એ લાવ્યા કરે લોકો.

 

સુધ્નવા હું નથી અથવા નથી પ્રહલાદનો દવો;

છતાં ખટરાગ કેરા તેલમાં તાવ્યા કરે લોકો.

 

ગણીને શર્કરા મીઠી ચગળવા ચાર બાજુથી;

ડરાવીને કદી ધમકી દઇ ચાવ્યા કરે લોકો;

 

સગા સમજી સબંધી કે બની મિત્રો સદા હસતાં;

સ્વંયનો લાભ મેળવવા સદા આવ્યા કરે લોકો.

 

“ધુફારી” આંગળી આપે પકડશે હાથનું કાંડું;

સમજદારી વરતશો જો નહીં ફાવ્યા કરે લોકો.

 

૧૭/૦૨/૧૯૯૯

Filed under: Poem |