ધુફારી

“ચોરવા દેજો“

 

તમારી આંખનું કાજળ મને બસ ચોરવા દેજો;

ભલે જળ ઝાંઝવા કેરા મને બસ ચોરવા દેજો.

 

હતી જે ડાળ કરમાઇ હવે અંકૂર ફૂટ્યા છે;

કરે છે એ અપેક્ષાઓ મને બસ મોરવા દેજો.

 

મને ભય એ સતાવે છે છબી માશુક કેરીનો;

નજર પરથી ખસે પહેલાં મને બસ દોરવા દેજો.

 

ભલેને પાનખર આવે ભલેને ફૂલ કરમાતું;

અરજ છે એટલી એની મને બસ ફોરવા દેજો.

 

ન જાણે કેટલી જાગી ગુજારી રાત આંખોમાં;

“ધુફારી” એટલું ચાહે મને બસ ઘોરવા દેજો.

 

૧૩/૦૭/૧૯૯૮

Filed under: Poem |