ધુફારી

“શ્રધ્ધાંજલી“*

 

આમ માની ના શકાતી વાત છે;

તે છતાં પણ એ હકિકત વાત છે.

 

ચાલતી મહેફિલ છોડી કેમ તેં?

પ્રશ્ન એ અધ્ધર રહ્યાની વાત છે.

 

જે કલાનું વૃક્ષ તેં વાવ્યું હતું;

છાયડે બેસાડવાની વાત છે.

 

ખુદ ઉપર હસવું કંઇ સહેલું નથી;

એ જ તો રડતા જનોમાં વાત છે.

 

મોતનો ઉપહાસ તું કરતો રહ્યો;

જિન્દગીને માણવાની વાત છે.

 

યાદ તારી ઉર મહીં રહેશે સદા;

આ “ધુફારી” વણકહેલી વાત છે.

 

૨૫/૧૨/૧૯૯૭

*મારા પ્રિય અને અંતરંગ મિત્ર સ્વ.હરસુખ સોદાગરને

 

Filed under: Poem |