“તો વખાણું“
નયનથી નિમંત્રણ મળે તો વખાણું;
ને શબ્દો સરસ જો જડે તો વખાણું.
ગુલાબી છે હોઠો ને ગાલો ગુલાબી;
રસીલા ઉભય જો મળે તો વખાણું.
છે કાજળથી કાળા નયન આ તમારા;
જરી જો પલક એ ઢળે તો વખાણું.
સુરાહી સમાણી છે ગરદન તમારી;
એ શબ્દો મધુરા કરે તો વખાણું.
છે ચહેરે છવાઇ રૂપાળી એ મખમલ;
મને જો હટાવા મળે તો વખાણું.
છે આરસ ઘડેલી તમારી છબી એ;
“ધુફારી” પનારે પડે તો વખાણું.
૦૧/૦૧/૧૯૯૭
Filed under: Poem | Leave a comment »
“ચાલ્યા જજો“
ના રહે જો હોશ તો ચાલ્યા જજો;
ના હસે અફસોસ બસ ચાલ્યા જજો .
કેશ કેરા મોગરાને સુંગતાં;
હું બનું બેહોશ તો ચાલ્યા જજો.
કાંચ કેરી ચૂડીઓ ખનક્ય કરે;
એ બને ખામોશ તો ચાલ્યા જજો.
સ્પર્શ તારો રોમ રોમાંચિત કરે;
હું બનું મદહોશ તો ચાલ્યા જજો.
આ “ધુફારી” ઉર બહુ તલસ્યું તને;
લઇ મને આગોશમાં ચાલ્યા જજો.
૦૧/૦૧/૧૯૯૭
Filed under: Poem | Leave a comment »
“આંખના આંસુ“
લુછશો ક્યાંથી એ આંસુ આંખના;
જે ગયા સુકાઇ આંસુ આંખના.
છે નકામી આશ ત્યાં લિલાશની;
પાંદડું ના એક પણ જ્યાં સાંખમાં.
આંખમાં ઉડી પડે ફંફોસતાં;
જ્યાં નથી અંગાર કોઇ રાખમાં.
આભમાં પંખી કહો ક્યાંથી જશે;
છે બધા પીંછ ખરેલા પાંખના.
ના “ધુફારી” જિન્દગી પાછી મળે;
શું કરે ઢગલા કરો જો લાખના.
૩૦/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“બાકી હજુ“
જિન્દગીને માણવી બાકી હજુ;
ને બરાબર જાણવી બાકી હજુ.
એકસોમાં વીસ થાતાં કેટલા?;
એ કસોટી નાણવી બાકી હજુ.
વાવ કેરા દેડકા સમ જિન્દગી;
ખાખ જગની છાણવી બાકી હજુ.
જિન્દગી લાંબી હજુ છે કેટલી?;
ના ગમે પણ તાણવી બાકી હજુ.
છે “ધુફારી” દિલ મહીં ખુશિયો ઘણી;
આત્મજનમાં લ્હાણવી બાકી હજુ.
૨૩/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“મંજુષા“
ભેટ તેં આપી હતી એ મંજુષા;
હ્રદયને ચાંપી હતી એ મંજુષા.
લાગણીના ફૂલ તાજા મઘમઘે;
બાગ સમ વ્યાપી હતી એ મંજુષા.
સ્પર્શથી સ્પંદન અનેરા જાગતા;
યાદની સરિતા ઉછળતી મંજુષા.
ગ્રિષ્મના વૈશાખ તપતા હો ભલે;
શીત શબનમ આપતી એ મંજુષા.
કાષ્ટ ચંદનની નથી એ ભેટ પણ;
દિલ “ધુફારી“નું ધબકતી મંજુષા.
૧૨/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
