ધુફારી

“ચાલી જશે“

 

એમની જે છે કરામત એમને વ્હાલી હશે;

શિખવાની કોઇ શાળા ના જગત ચાલી હશે.

 

પાંચમાં કો‘માળથી કાંડી સળગતી નાખશે;

ને પછી અંગારથી અણજાણ થઇ ચાલી જશે.

 

ફૂલની આડસ મહીં એ મારસે પથ્થર તને;

ને પછી આંસુ મગરના સારતી ચાલી જશે.

 

પ્રેમના ઊંઠા ભણાવી ને તને મજનું કરી;

ને પછી લૈલા એ તારી કોઇ સંગ ચાલી જશે.

 

દિલ રમકડું છે રૂપાળું મનભરીને ખેલશે;

ને પછી ઠોકર લગાડી તોડતી ચાલી જશે.

 

એમના પરચા ગણું તો આયખું ઓછું પડે;

હાથ ના લાગ્યો “ધુફારી” તો હસી ચાલી જશે.

 

૦૧/૧૨/૧૯૯૬

Filed under: Poem |