“ના કહી શકું“
હું તને ચાહું છતાં ના કહી શકું;
એક અક્ષર રૂબરૂ ના કહી શકું.
ઉર મહીં અરમાન લઇને હું ફરૂં;
ને હ્રદય પર ભાર એ ના સહી શકું;
જાણ છે તું ક્યાં અને ક્યારે મળે;
તે જગા પણ હું કદી ના જઇ શકું.
આમ તો છે દોષ મારો એટલે;
દોષ એ તકદીરને ના દઇ શકું.
હું “ધુફારી“નું કહ્યું માનું નહી;
ને છતાં તારા વગર ના રહી શકું.
૦૬/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“આરાધના“
પ્રેમની આરાધના સહેલી નથી;
લક્ષની એ સાધના સહેલી નથી.
કેટલા જગમાં શહિદો થઇ ગયા;
પણ કહાણી સૌ તણી કહેલી નથી.
જીવના બલિદાન આપ્યા તેમના;
પાળિયાની હાર આ પહેલી નથી.
નાગ ભ્રષ્ટાચાર કેર વિષ તણી;
ના કહો કે એ નદી વહેલી નથી.
કેટલાં લખતાં ગયા લખશે હજી;
આ “ધુફારી“ની કૃતિ છેલ્લી નથી.
૦૬/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“નોખા હોય છે“
માનવીની જાતના અંદાઝ નોખા હોય છે;
એક સરખી વાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
રંગભૂમી આ જગત ને માનવી કઠપૂતળી;
પૂતળી રજુઆતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
હર નદી સાગર મહીં ઠલવાય છે વહેતી રહી;
હર નદી આખાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
તીર કે તલવાર કે ખંજર ઘાવ ના આપી શકે;
નયન કેરા ઘાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
દિલ દઇ દિલ પામવાની છે રમત જૂની ઘણી;
પ્રીત ઝંઝાવાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
મધ જબોળી ને મધુરી જીભથી થાતાં બધા;
જખ્મ કે આઘાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
જન્મ જે પામે એ માનવ પાંમતા મૃત્યુ સદા;
મોત દેતા તાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
આ કવિ વણઝાર ચાલી ત્યાં “ધુફારી” પણ હશેઃ
એમની વિસાતના અંદાઝ નોખા હોય છે.
૦૫/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“બનતું નથી‘
દેહને દિલથી હવે બનતું નથી;
ને ઉભયનું વેર પણ સમતું નથી.
દિલ મહીં સાગર ઉછાળા મારતું;
દેહના વિસ્તારમાં સમતું નથી.
દિલ કુરંગી બાળ સમ કૂદયા કરે;
દેહ પાછળ એમના ભમતું નથી.
કોઇને ભગવાન દિલ માને ભલે;
સર “ધુફારી“નું બધે નમતું નથી.
૦૫/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“ચાલી જશે“
એમની જે છે કરામત એમને વ્હાલી હશે;
શિખવાની કોઇ શાળા ના જગત ચાલી હશે.
પાંચમાં કો‘માળથી કાંડી સળગતી નાખશે;
ને પછી અંગારથી અણજાણ થઇ ચાલી જશે.
ફૂલની આડસ મહીં એ મારસે પથ્થર તને;
ને પછી આંસુ મગરના સારતી ચાલી જશે.
પ્રેમના ઊંઠા ભણાવી ને તને મજનું કરી;
ને પછી લૈલા એ તારી કોઇ સંગ ચાલી જશે.
દિલ રમકડું છે રૂપાળું મનભરીને ખેલશે;
ને પછી ઠોકર લગાડી તોડતી ચાલી જશે.
એમના પરચા ગણું તો આયખું ઓછું પડે;
હાથ ના લાગ્યો “ધુફારી” તો હસી ચાલી જશે.
૦૧/૧૨/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“ના દાખવો“
પ્રેમની માયા મને ના દાખવો;
છે અજાણી ચીજ એ ના દાખવો.
મેં સતત અવહેલના ને જોઇ છે;
આરસી આશા તણી ના દાખવો.
છે ભટકવું ભાગ્યમાં મારા અહીં;
ના મળે મંઝિલ દિશા ના દાખવો.
હાસ્ય હું ભૂલી ગયો છું ક્યારનો;
છે નકામા ખેલ એ ના દાખવો.
છે “ધુફારી” જીવમાં શાંતિ બધે;
ધ્યાનના ધામો મને ના દાખવો.
૨૮/૧૧/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“મારી ગઇ“
જે નજરપર હું મરેલો એ મને મારી ગઇ;
એ અદા એવી હતી તારી મને મારી ગઇ.
રાહમાં જાતા મને એ વિજળી ક્યાંથી પડી?;
દિલ મહીં અંગાર છાનો એ કશો બાળી ગઇ.
છે બધે વરસાદ પણ મારા મહીં અંગાર છે;
ને હવે કો‘દિન શું કો‘રાત ના સારી ગઇ.
છે “ધુફારી“ને ખબર કે આગ છે સરખી બધે;
એકલો બેચેન હું ના ચેન પણ તારી ગઇ.
૨૭/૧૧/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“ક્યાંથી મળે?”
શોધવા જો જાઉ તો ભગવાન પણ મુજને મળે;
પણ અગર માશુક શોધું તો મને એ ના મળે.
દિલ તણી દિવાલપર તારી છબીને જોઇને;
હું તને શોધું બધીમાં એ કહો ક્યાંથી મળે?
એકપળ ઊભરાય તારો પ્રેમ ને બીજી પળે;
એટલી ધુંધવાય જેનો કોઇ ના જોટો જડે.
છાંયણા તડ્કા સમાણા પ્રેમની આદત મને;
ના ખમાતું પ્રેમ કે નફરત સતત મુજને મળે.
કાંઠલા પાકા ઘડે તો ના ચડાવી કો‘ શકે;
દિલ પદારથ તો નથી કે ઢાળવાથી એ ઢળે.
પ્રેમથી આપેલ દિલ ને દિલ બદલ દિલ લઇ ગઇ;
આ “ધુફારી” દિલ હવે બીજું કહો ક્યાંથી મળે.
૨૭/૧૧/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“તો મજા છે“
નજરને નજર જો મળે તો મજા છે;
વખતસર વખત જો મળે તો મજા છે.
ગગનથી ધરા પર ઝળુંબે જે વાદળ;
વરસવાને ખાંગા વળે તો મજા છે.
ખજાનો ભરેલો સમંદર એ મોતી;
કિનારે રઝડતું જડે તો મજા છે.
મદીરા છે માદક મસ્તી ભરેલી;
ન પીવા છતાં પણ ચડે તો મજા છે.
ચમનમાં મુલાયમ પુષ્પોની વચ્ચે;
એ કંટક સુવાળુ મળે તો મજા છે.
સરિતા સમાણા વહેતાં જળોના;
રણોમાં ઝરણ ખડખડે તો મજા છે.
કરી યાદ જીવી ગયા જે ઝુરપો;
કદી પણ નયન ના રડે તો મજા છે.
હ્રદયથી ચહેલી મળે કોઇ દિલબર;
ઇશારે ઇશારે લડે તો મજા છે.
મરણને શરણ થઇ કફન ઓઢવાનું;
કફન જો સ્વજનનું મળે તો મજા છે.
મુરીદો જે માંગે મુરદો મળે છે;
“ધુફારી” ન માંગી મળે તો મજા છે.
૦૮/૧૦/૧૯૯૬
નજરને નજર જો મળે તો મજા છે;
વખતસર વખત જો મળે તો મજા છે.
ગગનથી ધરા પર ઝળુંબે જે વાદળ;
વરસવાને ખાંગા વળે તો મજા છે.
ખજાનો ભરેલો સમંદર એ મોતી;
કિનારે રઝડતું જડે તો મજા છે.
મદીરા છે માદક મસ્તી ભરેલી;
ન પીવા છતાં પણ ચડે તો મજા છે.
ચમનમાં મુલાયમ પુષ્પોની વચ્ચે;
એ કંટક સુવાળુ મળે તો મજા છે.
સરિતા સમાણા વહેતાં જળોના;
રણોમાં ઝરણ ખડખડે તો મજા છે.
કરી યાદ જીવી ગયા જે ઝુરપો;
કદી પણ નયન ના રડે તો મજા છે.
હ્રદયથી ચહેલી મળે કોઇ દિલબર;
ઇશારે ઇશારે લડે તો મજા છે.
મરણને શરણ થઇ કફન ઓઢવાનું;
કફન જો સ્વજનનું મળે તો મજા છે.
મુરીદો જે માંગે મુરદો મળે છે;
“ધુફારી” ન માંગી મળે તો મજા છે.
૦૮/૧૦/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
“મજા છે“
અગર રૂબરૂમાં મળો તો મજા છે;
સમયસર સમયમાં મળો તો મજા છે.
કરેલા ન કાળા કરમ કો‘છતાં પણ;
ક્યા ભવ તણી આ મળેલી સજા છે.
હ્રદયના દરદ આ દુવાથી મટે તો;
મળીને કરો બસ દુઆ ઇલ્તજા છે.
કહેલું ન સમજો નથી વાંક મારો;
તમારો એ ગુસ્સો ફકત બેવજા છે.
મળે જો “ધુફારી” ચડવી ને ચશ્મા;
કહેજો કે દફતરમાં આજે રજા છે.
૦૮/૧૦/૧૯૯૬
Filed under: Poem | Leave a comment »
