ધુફારી

“સોગાદ“

 

જિન્દગી મારી મને સોગાદ છે;

ઇશની રચના ને દેવો દાદ છે.

 

મન મરેલી લાગણી ઢંઢોળતો;

આંખની કીકી મહીં ફરિયાદ છે.

 

ઊંઘરેટી ઊર્મિઓ આળોટતી;

કંઠમાં અટવાઇ રહેલો સાદ છે.

 

ચરણ ક્યાં પણ ચાલવા ચાહે નહીં;

કર પરસપરમાં થયેલો વાદ છે.

 

અશ્વ બેકાબુ સમી છે ઇન્દ્રીઓ;

કે નઠારા બાપની ઓલાદ છે.

 

યંત્ર બગડેલા સમા આ દેહમાં;

પણ “ધુફારી“નું હ્રદય આબાદ છે.

 

૨૫/૦૧/૧૯૯૬

Filed under: Poem |