ધુફારી

“પાંગરેલા પુષ્પ“

 

પાંગરેલા પુષ્પ તો પરમાટથી પરખાય છે;

પ્રેમીઓના દિલ સદા મલકાટથી હરખાય છે.

 

ના કશું પણ હું કહું કે તું કહે એવું નથી;

આંખડીઓ ચાર થાતાં પણ કદી શરમાય છે.

 

એક સિક્કાની જ બાજુ પ્રેમ ને નફરત રહી;

ઝેર કેર પારખા કરતાં બધા ખચકાય છે.

 

જિન્દગીમાં સાથ સૌને મન મુજબ મળતો નથી;

હમસફરને પામવા હર માનવી લલચાય છે.

 

છે જવાની ચાર દિન પણ ના સમજ માણી નહીં;

પાનખર જોયા પછી એ દિલભરી પસ્તાય છે.

 

આ “ધુફારી” જિન્દગીની મોજ માણે પણ છતાં;

જિન્દગી ધિક્કારનારા એહને ભટકાય છે,

 

૦૨/૦૯/૧૯૯૬

Filed under: Poem |