ધુફારી

“આંખ ભીની“

 

મેં તને ચાહી હતી એ વાત જૂની થઇ ગઇ;

આજ તું સામે મળી તો આંખ ભીની થઇ ગઇ.

 

એ ગુલાબી  ગાલપર જે મીઠડા ખંજન હતા;

કરચલી એમાં મળી તો આંખ ભીની થઇ ગઇ.

 

મેઘ જેવી ઝુલ્ફ તારી પવનથી રમતી હતી;

આજ રૂપેરી મળી તો આંખ ભીની થઇ ગઇ.

 

રૂપગર્વિતા અને મઘરૂર તારી એ છટા;

એ કમર વાંકી મળી તો આંખ ભીની થઇ ગઇ.

 

આ અચાનક અવદશા જાણી “ધુફારી“ના શક્યો;

પાનખર સમ તું મળી તો આંખ ભીની થઇ ગઇ.

 

૦૬/૦૨/૧૯૯૬

Filed under: Poem |