Posted on November 28, 2008 by dhufari
“નોંધપોથી“
ચમનમાં ફૂલની ચાદર ખસેડી કંટકો વેરી;
અમારા હાથથી લીધી અનેરી ચોટ આ ઘેરી.
હતાં જ્યાં વૃક્ષ વાવેલાં તજી એ રાજમાર્ગોને;
અમે આનંદની ખાતીર અટુલી કો‘ધરી કેડી.
હતાં મિત્રો બધા મીઠા અને આનંદ દેનારા;
તફાવત પામવા ખાતર અમે ઊભા કર્યા વેરી.
જરા અણસારના આવ્યો અને ગફલત કરી બેઠા;
સજા મોટી મળી એની હતી એ ભુલ નાનેરી.
ટકોરા મારતી આવી તકો હરએક અમ દ્વારે;
ઉગાડી ના શક્યા દ્વારો ધકેલી છેક આગેરી.
હવે પૂરી થવામાં છે અમારી નોંધપોથી પણ;
લખેલી છે “ધુફારી“ની સદાયે યાદ દેનારી.
૨૯/૦૩/૨૦૦૧
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“લાલ રાખું છું“
તમાચો ગાલ પર મારી વદનને લાલ રાખું છું;
મદીરા કંઠમાં ધારી અડગ મુજ ચાલ રાખું છું.
ગમો ઊંડાણમાં ધરબી સમાધી મેં ચણી લીધી;
બનાવી બાગ ચોપાસે હરખનો ફાલ રાખું છું.
ગયેલી હાથથી બાજી કદી તાજી નથી કરતો;
નથી કહેતો નથી ફરતો અજાણી કાલ રાખું છું.
નથી પરવાનગી કો‘ને મળું છું હું જ જ્યાં મુજને;
અનામત એ જગા કેરી સલામત ચાલ રાખું છું.
નથી લોકો કદી કો‘ને અમનથી જીવવા દેતાં;
સમયની ચાલની સામે “ધુફારી” ઢાલ રાખું છું.
૧૪/૧૨/૧૯૯૯
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“કાગળ“
ઉડીને ક્યાંકથી આવ્યો મળ્યો છે કોઇનો કાગળ;
હવાનો વેગ લઇ આવ્યો જડ્યો છે કોઇનો કાગળ.
લખેલો કોણે અને કોને અકળ છે એ ન સમજતું;
હજુ આ મેજ પર મારી પડ્યો છે કોઇનો કાગળ.
ગુલાબી રંગ છે એનો અને અત્તર લગાડેલો;
છે ભાષા મધ ભરેલીથી ગળ્યો છે કોઇનો કાગળ.
છે અક્ષરો મોતીઓ જેવા બહુ ઘૂટી લખેલા છે;
“ધુફારી” કોઇ તો પૂછે જડ્યો છે કોઇનો કાગળ.
૧૦/૧૦/૧૯૯૯
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“કુલા?”(કચ્છી)
પરેમ તું કેવે છતાં ટારે કુલા?;
ઝેર નફરતજો જટે હારે કુલા?.
કૈક વેરા સામ સામે મલી;
વાટ વચમેં ખલી ન્યારે કુલા?.
ભરમ તું પેધા કરેને લોક મેં;
મું જરા ઉ ગાલ કઇ ખારે કુલા?.
વાયધો કેવે છતાં અચણું ન વો;
વાત નેરીંધો હડાં વ્યારે કુલા?.
ચાલ તોજી કીં ન હલધી મું વટે;
સૈ “ધુફારી” કેં તડે વારે કુલા?.
૦૯/૦૯/૧૯૯૯
Filed under: Kachchhi | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“વાર લાગે છે“
જગતના રૂપરંગોને સમજતા વાર લાગે છે;
કદી ઉભરાય નફરત તો કદી તો પ્યાર જાગે છે.
ભલે હો રાત અંધારી મહીં દેખાય છે જેને;
રવિના તાપની વચ્ચે બધે અંધાર લાગે છે.
હશે સૌ સાજ સાજા પણ છતાં બેસુર વાગે છે;
તૂટેલાં તારમાંથી પણ કદી ઝંકાર જાગે છે.
ફસી તોફાનની વચ્ચે તરી જાતા નરો જ્યારે;
ડૂબી જાતા કિનારા પર સદા મજધાર લાગે છે.
ન બનવાનું બને જ્યારે પડે કો ઘાત કુદરતનો;
“ધુફારી” ના કશું બોલ છતાં ચકચાર જાગે છે.
૦૯/૦૯/૧૯૯૯
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“અજંપો“
અજંપાને જ પંપાળી રહ્યો છું કેમ શા માટે?;
લઇને ગોદમાં ફરતો રહ્યો છું કેમ શા માટે?.
કદી એકાંતમાં બેસી અજંપાને જ ખંખેરૂં;
મળે છે વેગ બમણાથી ન જાણું એમ શા માટે?.
કદી જાગે અનુકંપા કદી ગુસ્સો અજંપા પર;
નથી સમજી શકાતું આ છતાં પણ રહેમ શા માટે?.
ગયા છે હાથ પણ થાકી નથી આ ભાર સહેવાતો;
નથી મુકી શકાતું ક્યાં પણ એ વ્હેમ શા માટે?.
હશે અસ્તિત્વ મારૂં જ્યાં કશે એ ત્યાં હશે સાથે;
“ધુફારી” જાણવું મારે થયો આ પ્રેમ શા માટે?.
૨૨/૦૨/૧૯૯૯
Filed under: Poem | 1 Comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“પરવા નથી“
મારા ગમા કે અણગમાની કોઇને પરવા નથી;
વાતો કરે સૌ કોઇપણ કામો કશા કરવા નથી.
ઉપદેશ તમને સૌ આપશે પોથી તણું એ જ્ઞાન છે;
સૌ આચરે શ્રોતાજનો વક્તાને આચરવા નથી.
માગો તમારા કાજ તો આ જિન્દગી શું ચીજ છે?;
એવું ઘણા કહેતા હશે તૈયાર કો મરવા નથી.
ડૂમા ભરેલા દિલ મહીં છે કેટલા કોને ખબર;
આંસુ બધા તો પી ગયા છું આંખથી ખરવા નથી.
માણસ દુઃખી હોતો નથી એ જેટલો સમજી રહ્યો;
એ દોષ છે દૃષ્ટિ તણો પણ કોઇને પરવા નથી.
જ્યાં જ્યાં નજર ફરતા જુઓ ત્યાં ડર તણા ઓથાર છે;
જણે “ધુફારી” જિન્દગી કંઇ ડારવા ડરવા નથી.
૨૧/૦૧/૧૯૯૯
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“કરે લોકો“
ચમનમાં ફૂલ બદલે કંટ્કો વાવ્યા કરે લોકો;
તમોને ભેટ ધરવા કાજ એ લાવ્યા કરે લોકો.
સુધ્નવા હું નથી અથવા નથી પ્રહલાદનો દવો;
છતાં ખટરાગ કેરા તેલમાં તાવ્યા કરે લોકો.
ગણીને શર્કરા મીઠી ચગળવા ચાર બાજુથી;
ડરાવીને કદી ધમકી દઇ ચાવ્યા કરે લોકો;
સગા સમજી સબંધી કે બની મિત્રો સદા હસતાં;
સ્વંયનો લાભ મેળવવા સદા આવ્યા કરે લોકો.
“ધુફારી” આંગળી આપે પકડશે હાથનું કાંડું;
સમજદારી વરતશો જો નહીં ફાવ્યા કરે લોકો.
૧૭/૦૨/૧૯૯૯
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“જોતો રહ્યો“
ઊર્મિઓના તારલા ખરતા સતત જોતો રહ્યો;
દોડતું મન ઝીલવાને એ રમત જોતો રહ્યો.
જિન્દગાની રંગભૂમિ ખેલ જે દેખાડતી;
હું અદબ બીડી કરીને હર વખત જોતો રહ્યો.
ઘણ અનુભવના મને ઘડતા રહ્યા શિખ્યો ઘણું;
ને છતાં પણ લાગતી ક્યાં ક્યાં અછત જોતો રહ્યો.
શું લખ્યું છે ભાગ્યમાં એ કોઇ ના વાંચી શકે;
ક્યાંયથી જો હાથ લાગે કો‘ લખત જોતો રહ્યો.
આ “ધુફારી” જિન્દગી છે જે ગણો સારી બુરી;
મોત સાથે ચાલતી એની લડત જોતો રહ્યો.
૧૪/૦૨/૧૯૯૯
Filed under: Poem | Leave a comment »
Posted on November 28, 2008 by dhufari
“બુધ્ધુ“*
શું લખો છો એ મને દેખાડજો;
ના મળું તો એ મને પહોંચાડજો.
હા ગઝલ લખવી બહુ સહેલી નથી;
છંદ કેરા બંધનો સંભાળજો.
ક્યાં લઘુ ને ક્યાં ગુરૂ સમજી વળી;
પ્રાસ કે અનુપ્રાસને ના ટાળજો.
દિલ મહીંથી જે તરંગો ઉદભવે;
નોંધવાનું યાદ રાખી પાળજો.
બસ “ધુફારી” એટલું કહેવું હવે;
ના કદી લખવા થકી કંટાળજો.
૧૨/૦૨/૧૯૯૯
*મારા ઓમાનમાં અંતરંગ મિત્ર શ્રી હેમંત કારિયા “બુધ્ધું” જેમણે મને ગઝલો લખવા પ્રોત્સાહિત કર્યો અને એમણે જે કહેલું તે શબ્દો ને સમાવી ને આ કૃતિ રચી છે.
Filed under: Poem | Leave a comment »
