ધુફારી

“રૂપાળી“

(રાગઃજીવનકિ સફરમેં રાહી… … …)

 

એક ઘરની છે ઉંચી અટારી,એમાં નિત ઊભે એક રૂપાળી;

ભૂરા વાળ ને ભૂરી આંખો વાળી,ગોરા ગાલે છે ટપકી કાળી… … …એક ઘરની

કદી કેશનું ગુંફન કરતી,કદી ઝુંમર કાને ધરતી;

કદી કંગનને ફેરવતી,નિત દેખું હું રીત નીરાળી… … … … … … … .એક ઘરની

નિત મીઠું એ મલકાતી,અને ગુંજન કરતી ગાતી;

મળે આંખો તો શરમાતી,કદી બેસે છે પકડી ને જાળી… … … … … .એક ઘરની

જાણે ઓચિંતી એ આવે,અણજાણપણું દરશાવે;

ચૂડી કાંચની એ ખનકાવે,કદી બોલે છે એ આવું છું માડી… … … …એક ઘરની

 

૨૭/૧૧/૧૯૮૯

Filed under: Poem |