ધુફારી

“બુજણ”(કચ્છી)

કુતુભ મનાર જેડી હકડી ત્રભોંઇ મેડી,ગામ જે વચારે જેમે કાશી ડોશી રઇ આય;
બીજવર બાબુડેજો ઘર જડે કાશી મંઢે,ધુંવા ભંધ ગામ સજો જીવીમા જમાડે આય.
    બારો મેણા થ્યા મડ જીવીમાજો આયો સડ,બિ’વરે બાબુડો વેંધે કાશી ત રનાણી આય;
  છોરો ન કો છૈયો છતાં સાબુત આય હૈયો એડી,આબરૂ ઇ સાચવે ને મોભો પણ જમાય આય્.
વિંયા વે વાધાણી વે કેંજે ઘર આઘેણી વે,અગે સગે માંધે સજે પુછા કાશીમાજી આય;
જીભજી આય મઠી સકર ચે મણી કે બચા પુતર,કાશી ડોશી બુજણ ને અધલ અનસાફ આય. 
   મગન મેરાઇ ઉથી ડંધમેં ડનણ જલે,ઉલકો ઉપાડે કરે જંગલ ઇ વ્યો આય;
   ખુખડાટ કન સારે હડાં હુડાં ઇન ન્યારે,વઠો ન વઠો ત ડ્ઠે પડારથ કારો આય.
છુટી વ્યો કો મઠમાંથી આયો વો કો રાજ માંથી,મગન મેરાઇ ડ્ઠે ઇ કારો ગજરાજ આય;
વ્ડઠે નવેં હાથી કડેં ઉલકો ઉ ઉડાં છડે,અખ મુઠ મુંચે કરે ગામ ડીયાં થ્યો આય.
   રસ્તેમેં કશને કે મેઘો મોચી રતને કે,કલુકંધ ડામોડંધ સલુડેકે ચેં આય;
   વલુવાઢો મગુમંઢો ચકુચપ લાલોલપ,ખેતોખોડો અલીઠોડો પેમલે કેં ચેં આય.
ગામજે અચીંધે વેંધે જુકો મલે તેંકે ચેંતે,કોતક મું અજ ડ્ઠો જંગલમેં થ્યો આય;
ડોશીજી ત્રભોંઇ વટે મગન મેરાઇ અચી,કાશીમાડી કાશીમાડી કારીઆરો કેં આય્.
  કાશીડોશી બાર ખોલે બારી મંજા ડોગો કઢી,રાજાકેણ પોરમેં ચો બચા કીં બોલાય આય;
  કાશીમા ઐઇ જટ હલો ટેમ મ વીંઞાયો ઠલો,જનાવર વડો ડસૉ કેડો અનજો નાં આય.
કાશીડોશી ઘર ઢકે લકડીજે ટેકે ટેકે,મડ મડ હલી પુગી જડાં ગજરાજ આય;
છાજલી હથારી હેઠ નજર વજી ને ડઠે,ડઠે ઇ નાય હાથી ચેં કીં હી ત મું ડઠો નાય
  મગનમેરાઇ ભેરા આયા સજે ગામવારા,નાય ડઠો ડોશી ન ચેં મોભેજો સવાલ આય;
  ડોશી ચેં વિચાર કરે ટુકર ઇ રાતજો રે,ભુલાડે ઇ પઇ કરે ઝાંખરે ફસાણો આય.
ચડધો જી સીજ જડે ઉડીને ઇ વેંધો તડે,મુંજીને મ પટ થીયો રાત અનજો નાં આય; 
ગાલ કીં ન ગડ વેતી માડુએજી મુંજે મતી,પીંઢમેં જ ગુણગુણ સુણસુણ થઇ આય.
   “ધુફારી”ચેં માડી હાણે મ ભનાયો ચો ટાણે,સાવ સચો સચો ચોજા આંકે મુંજા સોં આય;
   ડોશી ડ્ઠે હથ વેંધી ગાલ હાણે કીં ન રોંધી,ખાડી જલે કરે હરે અભ ડીઆ નેરે આય.
હથારી કપાર હણી મણી કોરા ન્યારે કરે,ખબે મોંસે ખલી કરે લોલરી હલાય આય્;
ગામમાંથી ડાણા આણે વજો અન સામે ટાણે,ચુણે ત ઇ ચકલી વે નકાં ત હી મોર આય.
 
૧૩/૧૦/૧૯૮૮

Filed under: Poem |